Pytania, które nam zadała, wskazywały na to, że coaching rodzicielski jest dla wielu osób nadal czymś całkiem nieznanym.
Przytoczę więc tutaj kilka pytań i naszych odpowiedzi, których udzieliliśmy w związku z publikacją materiału, dotyczącego coachingu.
Może to trochę wyjaśni, a może sprowokuje Was do zadania pytań, na które chętnie odpowiemy:)
Czym jest coaching rodzicielski?
Coaching rodzicielski to
specyficzna odmiana coachingu, w której rodzic wspiera dziecko w rozwoju i
osiąganiu celów, zwiększając przy tym jego świadomość, poczucie
odpowiedzialności i sprawczości. Możemy mówić bardziej o podejściu coachingowym
w wychowaniu niż o coachingu w tradycyjnym rozumieniu cyklu sesji.
Po co rodzic ma być coachem czy miłość rodzicielska nie wystarczy w wychowaniu dziecka?
Być może miłość
wystarczy. Ale tu nie chodzi o to, co jest potrzebne, aby wychować dziecko, a o
to JAK chcemy je wychować. Nadrzędnym celem każdego rodzaju coachingu jest
zwiększenie świadomości, poczucia odpowiedzialności i sprawczości. Coaching
rodzicielski ma taki sam cel nadrzędny. Jeśli ktoś chce wychować dziecko na
świadomego siebie człowieka, który wie, że ma wpływ, na to, co go w życiu
spotyka i przyjmuje za to odpowiedzialność, to podejście coachingowe jest
dobrym rozwiązaniem (choć pewnie nie jedynym).
Czy każdy rodzic może nim zostać? Jakie predyspozycje powinien mieć rodzic aby nim zostać?
Rodzic-coach powinien
spełniać podobne warunki, jakie spełnia każdy coach. Nadrzędna jest umiejętność
towarzyszenia, facylitacji, umiejętność świadomego słuchania. Niezbędna jest
umiejętność przekazania (a raczej nie odbierania) odpowiedzialności drugiej
osobie. Przydają się takie umiejętności jak odzwierciedlanie, parafrazownie i
inne umiejętności z zakresu skutecznej komunikacji. Potrzebna będzie też wiedza
o podejściu coachingowym w wychowaniu. Każdy rodzic, o ile bliskie jest mu
podejście coachingowe, może zostać coachem, ale niektórzy będą musieli
poświęcić więcej czasu, aby się tego nauczyć.
Podejście coachingowe
sprawdzi się najlepiej rodzicom, którzy sami na sobie doświadczyli mocy
coachingu.
W jakich sytuacjach, relacja coachingowa z dzieckiem najbardziej się sprawdza?
Ciężko mówić o wybranych
sytuacjach. Podejście coachingowe dotyczy całego wychowania, a nie wybranych
aspektów, czy sytuacji. Będzie nieskuteczne, jeśli sprowadzimy je jedynie do
interwencji w określonych sytuacjach, podczas gdy w innych aspektach będziemy
mieli inne podejście w wychowaniu. Konkretne techniki coachingowe sprawdzają
się w sytuacjach pracy nad osiągnięciem celów, szukania zasobów i mocnych
stron, motywowania, planowania i świadomego kształtowania życia, pracy z
obawami i przekonaniami.
Jakie są metody coachingowe, które rodzic może zastosować w pracy z dzieckiem?
Tak, jak wspomnieliśmy
wyżej, coaching rodzicielski nie polega na stosowaniu wybranych metod, a na
całościowym podejściu do wychowania dziecka.
Rodzic może zastosować
prawie każdą technikę (metodę) coachingową wobec swojego dziecka, zależnie od
tego, w jakim jest ono wieku i jakiego wsparcia aktualnie potrzebuje.
Nawet najbardziej popularny model coachingu efektywności – GROW (polega na sformułowaniu celu, czyli stanu pożądanego, następnie opisaniu stanu obecnego i porównaniu go z celem, później szukaniu możliwych opcji działania, aby osiągnąć cel, a na końcu wybraniu konkretnych działań, które się podejmie) – sprawdzić się może w przypadku nastolatka.
Można zastosować pracę z różnego rodzaju kołami (koło życia, koło wartości, koło satysfakcji), żeby dziecko przyjrzało się temu, co jest dla niego ważne i jak dba o poszczególne obszary.
Można pracować dużo w obszarze wartości. Już samo uświadomienie sobie, jakie wartości mają znaczenie w życiu nastolatka, może być dla niego bardzo ważne.
Codzienne życie usprawnić może zastosowanie intencji implementacyjnej (czyli szczegółowe opisanie, co zrobimy, jak to zrobimy, gdzie i kiedy to zrobimy – co bardzo zwiększa prawdopodobieństwo, że dana rzecz zostanie faktycznie zrobiona).
Nawet najbardziej popularny model coachingu efektywności – GROW (polega na sformułowaniu celu, czyli stanu pożądanego, następnie opisaniu stanu obecnego i porównaniu go z celem, później szukaniu możliwych opcji działania, aby osiągnąć cel, a na końcu wybraniu konkretnych działań, które się podejmie) – sprawdzić się może w przypadku nastolatka.
Można zastosować pracę z różnego rodzaju kołami (koło życia, koło wartości, koło satysfakcji), żeby dziecko przyjrzało się temu, co jest dla niego ważne i jak dba o poszczególne obszary.
Można pracować dużo w obszarze wartości. Już samo uświadomienie sobie, jakie wartości mają znaczenie w życiu nastolatka, może być dla niego bardzo ważne.
Codzienne życie usprawnić może zastosowanie intencji implementacyjnej (czyli szczegółowe opisanie, co zrobimy, jak to zrobimy, gdzie i kiedy to zrobimy – co bardzo zwiększa prawdopodobieństwo, że dana rzecz zostanie faktycznie zrobiona).
Pojedyncza metoda nie
będzie jednak skuteczna, jeśli całe wychowanie będzie sprzeczne z ideą
coachingu.
2 komentarze
Coaching rodzicielski to coachowanie dzieci. Coaching rodzicielski to praca coacha z rodzicami w temacie wychowania. To co jest często określane jako coaching rodzicielski, to bardziej podejście coachingowe w wychowaniu (wspomniane zresztą tutaj). Niestety błędne definiowanie coachingu rodzicielskiego powoduje niezrozumienie tematu wśród rodziców, a szkoda, bo sam coaching rodzicielski jest bardzo wartościową formąnwsparcia dla rodziców.
Zgadzam się, coaching rodzicielski w sensie normalnych sesji i cyklu coachingowego to praca coacha z rodzicami w temacie wychowania dzieci.
Ale gdy rodzice stają się coachami, to mamy już podejście coachingowe w wychowaniu, tak jak mamy podejście coachingowe w zarządzaniu, gdy menedżer wykorzystuje zasady coachingowe do zarządzania zespołem.